The A-team

The A-team - Als het goed is komt het snel

De A’s zouden de A’s niet zijn als ze al eens niet recalcitrant zouden zijn. De kalender schuiven we dus opzij en na vier weken in het nieuwe seizoen organiseren we een “prinsessenrit” (de term koninginnenrit houden we nog even achter de hand).

104 km, een kleine 800 hoogtemeters maar vooral achtereenvolgens: Ginstberg, Lippenhovestraat, Berendries 1, Elverenberg, Vossenhol, Valkenberg, Berendries 2, De Vlamme en de korte kant van de Betsberg.

Met 9 staan we om 8:30 te popelen om te vertrekken! Ah nee, 8:35, Koen is er nog niet, die moest zijn varken nog eten geven…

Maar goed, iets te laat dus maar we (Alexander, Bart, Bram, Dirk, Koen, Laurent, Michael, Michiel en Thierry) zijn vertrokken. Wind tegen tijdens het eerste deel van de rit, in het terugkomen dus wind mee en vlammen (of dat is wat iedereen dacht…).

In Moortsele, net voor we aan de Ginstberg beginnen, zien we voor ons de slagbomen van de treinoverweg dichtgaan. Geen probleem, tijd om iets te eten, te drinken en wat te zeveren. Na geruime tijd beginnen we ons toch wat vragen te stellen. Laurent, die op dat moment nog zeer lucide is, besluit om het noodnummer van Infrabel te bellen en krijgt daar te horen dat er in Landskouter een ongeluk is gebeurd. De spoorweg blijft dus voor onbepaalde tijd dicht. Na grondig overleg besluiten we voorzichtig over te steken en onze weg verder te zetten.

Volgende hindernis: de kasseien van de Lippenhovestraat! Iedereen begint met goede moed en dokkert gezwind over de kasseien tot we weer moeten stoppen. Alexander heeft zijn ketting kapotgestampt. Te goed in vorm, te hoge wattages en slecht onderhouden materiaal zijn altijd een slechte combinatie Uiteraard niets dat de A’s in gezamenlijk overleg niet kunnen oplossen en dus kunnen we na weer geruime tijd te hebben stilgestaan terug vertrekken.

Gelukkig was dit het laatste stukje miserie van de dag. Voor de rest is het genieten van de Vlaamse Ardennen, bergje op, bergje af, bochtje naar links, bochtje naar rechts, beuken tegen de wind…

De tweede keer Berendries ging toch niet meer zo vlot maar we geraken boven. Enkel nog De Vlamme overleven en we kunnen met wind in de rug naar huis cruisen. Dachten we... Viel dat even anders uit…

Om 12:50 staan we moe maar voldaan, en de ene al meer choco dan de andere, terug aan de Fina. Er schijnt een beetje zon en dus is het terras van ons!

Het moest maar zo goed niet zijn

Met vriendelijke groeten

Koen