Wekker om 4u30, de eerste blik uit het raam: nat en regenachtig. Even naar de weersvoorspelling kijken, dat ziet er niet goed uit. 2° tot max 9°. Gelukkig heb ik de beelden van de Waalse Pijl gezien. Ik heb nog vlug in Decathlon een warme regenjas en duikerhandschoenen van 2mm gekocht. Dit zou achteraf een bijzonder goede aankoop blijken. Lange broek was een must en ik had nog een tasje met reserve onderlijf en extra regenjas mee voor het geval dat het echt apocalyptisch ging worden.
Er wordt in waves van een 50tal renners gestart. Als ik me aan de startstreep begeef roept de speaker af dat we als 4e wave van start gaan om 6u45.
Ik heb me voorgenomen om steeds goed mee te rijden in groepjes zolang het relatief vlak is of bergaf en bij beklimmingen op wattage te rijden, zodat ik zeker nog wat zou overhouden voor het loodzware laatste gedeelte. We rijden van bij de start in natte omstandigheden met af en toe zeer felle buien waarbij het zelfs beter is om op kop te rijden dan in de groep door het opspattende water.
Op de eerst bevoorrading had ik nog niks nodig maar we werden gedwongen om te stoppen. Je zag al vele renners schudden met de armen en op hun handen blazen. Met mijn scuba-handschoenen had ik geen seconde kou!
Op de 2e stop na 4 officiële côtes is het tijd om de drinkbussen aan te vullen en mijn eerste rijsttaartje na 100km naar binnen te werken. Ze hadden hier een leuk vuurkorfje doen branden zodat de tengere klimmertjes (zoals Koen ze noemt😊)
hun lijf en leden even konden laten opwarmen. Ik wou hier zeker een fotootje pakken maar zonder het beseffen stond ik daar enkele minuten rook te happen. Dit heb ik moeten uitspuwen tijdens de volgende kilometers.
Nu is het nog even meewind doorvlammen naar Bastogne, want daarna keren we terug en is het voor de rest van de dag tegenwind. Het is even droog en we kunnen weer wat opdrogen. In Houffalize ligt de beruchte rue Saint-Roch, een muur van een kilometer waarvan de helft niet onder de 15% gaat. Een eerste echte dooddoener!
Er was nog een stop net voor deze klim maar ik wist dat hij kwam dus zeker niet stoppen, waar halen ze het toch in hun hoofd!
Nu volgt nog een lang stuk naar La Redoute met daarin nog 3 lange hellingen die nieuw zijn in het parcours omdat bepaalde steden geen fietsevenementen met meer dan 500 deelnemers over hun grondgebied willen. De wolken pakken weer samen en de lucht kleurt gitzwart. De hemelsluizen gaan weer open en we krijgen 3 felle hagelbuien over ons heen. Een tip die ik al in geleerd heb is je buff over je mond en neus trekken tot onder de ogen en alles afdichten met je bril. Hagel kan pijnlijk zijn op het aangezicht!
Na 200km eet ik mijn 2e rijsttaartje op de laatste bevoorrading. Hier is er veel sfeer aan het koffiekraam. Eventjes pompen nog voor de laatste zware beproeving.
Op La redoute is er heel veel sfeer, het staat er vol campers voor zondag. Heel veel volk om je aan te moedigen en dat is kicken! Het laatste stuk heb ik nog over en er kan nog een sprintje af. De hemel is weer opengetrokken en de zon komt warempel nog tevoorschijn. Het regenjasje mag uit en ik kan nog 30 km ons truitje tonen!
Nu gaat het snel, De côte de Cornemont (waar Evenepoel vorig jaar Pidcock loste), de côte des Forges, en de Roche-aux-Faucons volgen elkaar supersnel op, maar ik heb goed gedoseerd. Ik heb nog over en kan nog heel veel collega's inhalen. Nu nog de duik nemen naar Banneux en nog een laatste helling net voor de finish en we zijn binnen na 9u45 met 26,6 gemiddeld.
Nog even een rariteit opgemerkt. Ik was verwonderd dat ik 2.975 hm op mijn gps had en ik ging te rade bij andere renners waarmee ik samen gereden had. Zij hadden allemaal 3.600 hms. Dit kwam blijkbaar omdat ze met de gpx file hadden gereden.
Conclusie van de dag; het was een zware editie door de weersomstandigheden maar ik was goed voorbereid. Goeie kledijkeuze, goed blijven eten, doseren op de klimmetjes en de snelle mannen laten lopen bergop. En vooral voldoende rust vooraf. ik ben tevreden.
