CAMPO SANTO

CAMPO SANTO : een zondagsritje vol verrassingen én cultuur.

Om 8u30 zijn we met z’n negenen vertrokken richting Beervelde, met Rik en Sandra op kop. Ondanks de zomerse warmte, blaast er een stevige wind in ons gezicht. De zon speelt verstoppertje achter de wolken, maar dat houdt ons niet tegen.

In Beervelde moeten we een kleine omleiding maken: een overweg is afgesloten om veiligheidsredenen. Geen probleem, even improviseren, en in Lochristi pikken we onze oorspronkelijke route weer op.

We slingeren langs charmante weggetjes richting Sint-Amandsberg. Sandra merkt plots op:

“Hier ergens woont onze vorige voorzitter William. Volgende keer zetten we zijn adres gewoon in de Garmin!”

Bij aankomst op Campo Santo maken we even halt. Chadia neemt een groepsfoto, en Rik stuit toevallig op een oud graf van de familie Rosseel (Cornelis Rosseel, geboren in 1859 – overleden in 1905). Campo Santo is niet zomaar een kerkhof, maar een stukje Gents erfgoed – een rustplaats voor grote namen als Luc De Vos, Marc Sleen en Wilfried Martens. Niet voor niets wordt het ook wel eens de “Lachaise van Gent” genoemd. Spijtig van het vele onkruid, maar het blijft een indrukwekkende plek.

We zetten onze culturele fietstocht voort richting Wetteren Ten Ede, met als tussenstop: café Klein Ledeberg. Voor Chadia is het een primeur – deze authentieke bruine kroeg bestaat al meer dan 100 jaar! In de gezellige tuin genieten we van een welverdiende pauze: een cola, een koffie, en bergen gebak.

Vanaf hier nemen Erik en Rik het voortouw. Erik kent de streek als zijn broekzak en loodst ons via het idyllische Prullenbos terug naar huis. De snelheid gaat de hoogte in – 27 km/u! Bij aankomst staat er netjes 60 km op de teller. Gelukkig heeft Rik de rit opgenomen voor op Strava. Dat wordt scoren!

Na de rit wordt er gezellig nagepraat met een fris pintje, een glaasje rosé… of een tennisbal (vraag ons niet hoe dat smaakte).

Dan klinkt plots: “Waar is mijn sacoche?” – Martine is haar handtas kwijt.

Waarop Rik droog: “Jij moet nie veel drinken om zat te zijn…”

En Sandra? Die stond al bijna met de verkeerde fiets klaar voor vertrek!

Sandra