B1 naar Dikkele

De ijzige en strakke noordoostenwind van de voorbije weken is 180 graden gedraaid. Tis dan wel warmer, maar ook vochtiger. Deze nacht sedert lang nog eens geregend. De plantjes zullen content zijn, maar daardoor ligt het er deze ochtend wel nat en vuil bij. In principe geen regen meer voorspeld voor deze voormiddag. Toch is er niet zo’n grote opkomst. Om half 9 slechts 6 man, een

minuutje later met 10. En dan moeten we nog even wachten op Marty. Afgezet met de privé-uber, wel zelf zijn fiets van de drager moeten halen.

Enfin, met 11 de baan op. In eerste instantie op de fietspaden, waar het veilig kan op de weg. Bram en ikzelf nemen de kop. Moet er nog gezegd dat er vandaag wat wind was? Dat doet ons alleen maar uitkijken naar het 2 e deel van de rit waar deze in de rug zal zitten. Onderweg even moeten wachten op Johan en Hendrik, of was het op Martin? Na 15km laat Bram de honneurs aan Marty, maar met zijn mountainbike lijkt dat niet zo’n goed idee … wat blijkt. Johan komt vooraan aflossen.

Via een omweggetje in Landskouter steken we de Betsberg over op weg naar Balegem, Zwalm, Dikkele. Ondertussen heb ik mij laten vervangen door Sven. De wind eist z’n tol. Ook altijd handig als de kopmannen het parcours kennen … wat blijkbaar niet altijd het geval is. Maar alle wegen leiden naar Gavere. In Semmerzake wacht ons nog de Berggatstraat, een sprintje bergop. Bij deze is het ook bewezen dat het moeilijk is om na kilometers kopwerk nog iedereen uit het wiel te kletsen op een helling … behalve als je Johan heet.

Tijd voor een reep of een gelleke en dan in vliegende vaart terug naar huis. De wind in de rug, licht dalend, iedereen goede benen. Tot in Merelbeke geeft de snelheidsmeter nagenoeg niet onder de 36. Marty heeft op zijn mountainbike versnellingen te kort. De dijk op richting Melle, daar nog even de omleiding naar Wetteren, met helaas een lekke band voor Martin, en dan weer de gas open naar

Schellebelle. Een eenzame wielertoerist werkt als een rode lap bij een stier en zorgt nog voor een extra boost. Zowel Bram als Kenneth doen nog een duit in het zakje op de eerste rij. Nog even tot in Berlare om dan wind tegen bij Denny op terras neer te ploffen.

Toch nog een korte duiding, het interne clubreglement art.7 in acht genomen. Het is niet de bedoeling om bij elke helling een vrijaf te houden, behalve als dit door de wegkapiteins wordt aangegeven. Zij geven het tempo aan zodat iedereen in groep kan volgen. Op die manier blijft de groep ook samen en kunnen we veilig op de weg blijven rijden. No hard feelings

Het was een pittige rit. 85 km aan gemiddeld 29,6km/h. Voor wie geen paaseitjes in de tuin moet rapen is er volgende week de Bunkerroute.

Filip